گزیده اشعار عباس حکیم

آخر آن یار جفا پیشه ز ما یاد نکرد
به پیامی دل غمدیده ما شاد نکرد
دلم از دست غمش سخت بفریاد آمد
وآن جفاگوی مرا گوش بفریاد نکرد
چکنم ناله زبیداد که آن مرغ اسیر
اثری ناله من در دل صیاد نکرد
با دل سوخته ام کرد چنان داغ بهار
که دم سرد خزان با گل و شمشاد نکرد
دوش دور از رخ زیبای تو میگفت "حکیم"
آخر آن یار جفا پیشه ز ما یاد نکرد 

***

زگرمی سخن و آه آتشین پیداست
به سینه آتش سوزنده ای که من دارم
به شهر شهره به عشق و جوانی و هنرم
نشان عاشقی از بلبل چمن دارم
ببین مناعت طبع مرا مبین ای گل
اگر چو غنچه به تن، چاک پیرهن دارم
کَنم به تیشه غم کوه جان ، به دست خیال
خوشم از آن که نشانی زکوه کن دارم... 

***

ای خوش آن دیده که باز است رخسار کسی
خوشتر آن دل که به جان است خریدار کسی
بهر دنیا دلی از خویشتن آزرده مخواه!
خرم آن کس که ندارد سر آزار کسی
ای که خواهی مکشی منت دونان بر دوش!
تا توانی مرو از سایه ی دیوار کسی!
خواهی آزاد دل از بند تعلق چو "حکیم"
کم خود گیر و مخور حسرت بسیار کسی 

***

بیا ای رهگذر آغاز من باش
که من گم کرده ام آغاز خود را!
پرم از گرده ره بزدای، بزدای!
من آن مرغم که در آغوش شبها
زهستی چشم پیمای دارم
درون تیرگی ها گرم پرواز
به بام آسمانها جای دارم
بیا ای رهگذر آغاز من باش
که من گم کرده ام آغاز خود را! 

***

کبوتر جان آزادم
کبوتر جان هشیارم
رها کن خانه مرد کبوتر باز!
اگر از تشنگی مردی
اگر مردی زتنهای
به گرد بام این خانه
برای آب یا دانه
نمی پویی، نمی گردی
نمی میری، بگو هرگز نباشد دانه مرد کبوتر باز!
کبوتر جان!
کبوتر باز عاشق نیست
فریبت می دهد گر عشق می ورزد
کبوتر باز صیاد است
کبوتر های او دامند
کبوتر جان!
کبوتر باز با پرواز کفتر ها
به بام آسمان می گسترد دامی
کبوتر های رنگینش، که چون رنگین کمان زیباست
اگر باور کنی تارند
اگر باور کنی دامند
برای چون تو آزادی
کبوتر جان هشیارم
کبوترهای او
چنگند
قلابند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: